ik wandelde vandaag over het terrein van
herinneringskamp Westerbork, een bewaarplaats
die vertelt hoe zwart geschiedenis kan zijn

er waren juffen en meesters met leerlingen
voor een confronterende les, over hoe fout
het kon gaan en wat nooit meer mag gebeuren

geflankeerd door levenslustig groen, jubelende
insecten en wild dansende bloemen dwaalde
ik achter de pijn van vragen en gedachten aan

kleurden de zomers in die oorlog minder groen,
zongen de vogels in mineur en de vlinders,
bleven zij  bang en vleugellam in hun cocon?

wie wandelt er straks door de bossen bij Donetsk
tussen Russische kinderen, in de zon, op het terrein
van monument Alles Tintelt Grauw?