de zon verliest haar
zomerkracht, wolken
breken in zacht pastel
haar laatste gloed
met brandende ogen
ziet ze hoe de rivier
dit luchtspel spiegelt
hoe het laatste restje
daglicht stroomopwaarts
kabbelend verdwijnt
een kille bries streelt
haar hongerige huid
ze rilt, niets blijft, niets
is voor altijd
ook tijd verdwijnt