zijn broze lijf wankelt
vertwijfeld en stemt
niet langer feilloos af
met zijn verstilde brein
hij klampt zich vast
maar zelfs zijn rollator
houdt hij amper bij

in zijn borst fluistert
zijn adem een angstig
niet meer weten
ik zie hem, machteloos,
mis de klankkleur in zijn stem
het vertrouwde ritme
van zijn bewogen leven