Er is iemand overleden die belangrijk voor je is. Iemand waar je van houdt en die je eigenlijk niet wil missen. Vlak na het overlijden draaide alles om het verdriet en de uitvaart. Tijdens de begrafenis of crematie heb je samen afscheid genomen en elkaar getroost.
Nu is de uitvaart voorbij. Het leven gaat door. Maar die ene belangrijke persoon is er niet meer is. Dat kan heel moeilijk en verwarrend zijn. Misschien ben je verdrietig of boos. Misschien slaap je slecht. Misschien heb je nergens meer zin in. Het is best moeilijk om al dat rouw-gevoel te begrijpen.
Het helpt om erover te praten. Maar de mensen om je heen zijn zelf ook aan het rouwen. Daarom hebben zij niet altijd tijd en aandacht voor jou.
Dan is het goed om je hart te luchten bij iemand anders. Iemand die veel weet over rouwen. En iemand die begrijpt wat het betekent dat je een verstandelijke beperking hebt.
Ik ben zo iemand. Ik help mensen met een beperking die lastige en verdrietige dingen meemaken. Als je niet van lange gesprekken houdt, bedenken we iets anders. Daarover vertel ik je graag meer.
Je bent van harte welkom.
