Door de jaren heen heb ik veel gelezen over de dood, het proces van afscheid nemen en rouw. Ik ben er zeker wijzer door geworden. Echter, een handleiding 'dit is de dood en zo moet je rouwen' bestaat niet. Ieder mens is uniek, dus ieder rouwproces ook.
Mijn ervaring is dat bij ieder afscheid van een dierbare de rouw weer anders kan zijn. Dit heb ik keer op keer gezien in mijn werk en ik heb het persoonlijk ervaren. Na de dood van een goede vriend heb ik drie maanden voornamelijk op de bank gezeten en soaps gekeken, terwijl ik na de dood van mijn moeder zo gewoon mogelijk ben blijven werken en veel lange wandelingen heb gemaakt.
Hoe je reageert op het verlies van een dierbare en waar je behoefte aan hebt, zegt niets over de mate van verdriet of gemis. Wel over jou, je kwetsbaarheid, je huidige situatie en tal van andere persoonlijke zaken. Een rouwproces is niet goed of fout. Wel kan het verdrietig, pijnlijk en eenzaam zijn. Mogelijk vind je het prettig om je verhaal met iemand te delen of er samen mee aan de slag te gaan. Ik bied je hiervoor de mogelijkheid. Ben je een prater of juist een doener? We vinden altijd een vorm die bij jou past.
