Als je ernstig ziek bent en de terminale fase is aangebroken, weet je dat je einde nadert en maak je een intensief proces door van afscheid nemen en loslaten. Terwijl je misschien weinig energie hebt, is er veel dat aandacht vraagt. Veel van je gedachten en vragen hebben betrekking op een van deze vier levensgebieden:
Lichamelijk welzijn Wat heb je nodig om je fysiek zo goed mogelijk te voelen? Denk aan pijnbestrijding, het belang van voedsel en de ruimte om je heen.
Sociaal welzijn Wie zijn er in deze fase voor jou van belang, wat kunnen zij voor je doen en wat kun jij voor hen doen? Hoe wil je afscheid nemen van familie, vrienden en kennissen?
Psychisch welzijn Met welke gevoelens worstel je? Ben je bang voor mogelijke pijn, ben je bang om te sterven? Maak je je zorgen over degenen die je achterlaat?
Spiritueel welzijn Denk hierbij aan vragen als: wie ben ik geweest in mijn leven, voor wie deed ik ertoe, had mijn leven zin? Wat gebeurt er na de dood, is er iets of helemaal niets?
Natuurlijk zijn er per levensgebied meer vragen en is de ordening in de praktijk niet zo strikt. In je hoofd zullen die vier gebieden voortdurend in elkaar overlopen. Dat is emotioneel zwaar en vermoeiend. Mogelijk kun je met je naasten goed over al deze onderwerpen praten. Echter, zij maken deel uit van het proces waar jullie middenin zitten en worstelen met hun eigen vragen en emoties.
Daarom kan het fijn zijn om je gedachten en zorgen regelmatig te bespreken met een buitenstaander. Iemand die niet emotioneel betrokken is bij jouw naderende afscheid. Iemand die er alleen voor jou is.
Ik heb de nodige ervaring in het begeleiden van mensen in de laatste fase van hun leven. Misschien kan ik ook voor jou iets betekenen.
